دوره ترجمه شفاهی همایش

دوره آموزشی ترجمه شفاهی همایش بر اساس استانداردهای بین المللی در 3 سطح متوالی برگزار می شود:

1. دوره آموزشی مقدماتی ترجمه شفاهی (Introduction to Conference Interpreting)
2. دوره آموزشی ترجمه پیاپی (Consecutive Interpreting)
3. دوره آموزشی ترجمه همزمان (Simultaneous Interpreting)

در تعریف سرفصل این دوره، هر سطح آموزشی پیش نیاز سطح بعدی است؛ این توالی سطوح و محتوای هر سطح بر اساس آخرین استانداردهای بین المللی طراحی شده است و برای نخستین بار به این شکل توسط دکتر شفیع پور در ایران ارائه می شود.

در ادامه به بررسی دوره مقدماتی ترجمه شفاهی همایش می پردازیم.

در تمامی دوره های آموزشی و تحصیلی ترجمه شفاهی همایش در مراکز و دانشگاه های معتبر کشورهای مختلف، به هیچ وجه ورود مستقیم به دوره ترجمه پیاپی (با یادداشت برداری) یا دوره ترجمه همزمان تعریف نشده است. به بیان دقیق تر، حتی بدون دریافت آموزش و تمرین ترجمه پیاپی نیز نمی توان وارد دوره ترجمه همزمان شد.

در دوره مقدماتی ترجمه شفاهی همایش، داوطلبان با نظریه های ترجمه شفاهی، تأثیر و کاربرد این نظریه ها در کار ترجمه شفاهی، اجزاء تشکیل دهنده این کار، تمرینات استاندارد و کاربردی جهت تقویت مهارت های ضروری این حرفه، تمرینات مقدماتی ترجمه شفاهی پیاپی بدون یادداشت برداری و (حتی) ترجمه دیداری (sight translation) آشنا می شوند.

از آنجا که ترجمه شفاهی یک حرفه مهارتی مبتنی بر پژوهش های علمی است، لازم است نظریه و عمل در کنار هم در دوره های تربیت مترجم شفاهی تعلیم داده شوند و فراگیران هم در جلسات درسی فعالانه بیاموزند و تحت نظارت مربی تمرین کنند و هم خارج از کلاس به تمرینات گروهی بپردازند؛ تمرینات گروهی خارج از کلاس باید بر اساس روش درست اعلامی مربی انجام شوند و بازخورد دریافت نمایند.

تعریفی که در سطح بین المللی درباره حداقل سطح زبانی مورد نیاز برای ورود به دوره های ترجمه شفاهی شده است در قالب ترکیب زبانی مطرح می شود.

طبق تعریف غالب، سطح زبان خارجی اول داوطلب (B) باید حداقل C1 در چهارچوب مقیاس CEFR باشد؛ در نظام سطح بندی غیر CEFR این سطح را Advanced می گویند. سطح زبان خارجی دوم داوطلب (C) نیز باید حداقل B2 در مقیاس CEFR، یا همان Upper-Intermediate، باشد.

روش های مختلفی برای اثبات این سطح زبانی وجود دارد: از قبیل دارا بودن مدرک دانشگاهی در هر یک از این زبانها، دارا بودن گواهی های بین المللی، دارا بودن دیپلم آموزشگاهی، دوزبانه بودن یا زندگی در کشوری که به آن زبان تکلم می کنند.