توانایی ها و استعدادهایی که داوطلبان باید داشته باشند تا وارد دوره تربیت مترجم شفاهی بشوند مواد تشکیل دهنده مؤلفه های توسعه یافته زبان (L)، دانش (K)، مهارت (S) و حرفه ای گری (P) هستند که در تخصص ترجمه شفاهی تجمیع می شوند؛ این توانایی ها و استعدادها معیارهای گزینش داوطلبان برای ورود به دوره های ترجمه شفاهی محسوب می شوند و در چهار محور زیر خلاصه می شوند:
تسلط زبانی باید بر مبنایی که در درس آینده توضیح خواهم داد توسعه یابد. وقتی درخواست پذیرش به یکی از دانشگاه ها ارائه می دهید، باید یک ترکیب زبانی را اعلام نمایید؛ البته این ترکیب زبانی اعلامی ممکن است در آزمون ورودی، آزمون میان دوره، آزمون های طول دوره یا حتی در مدرک حرفه ای پایانی تغییر کند؛ برای مثال، زبان B اعلامی شما ممکن است به C تنزل کند یا زبان C شما از ترکیب زبانی حذف شود.
مهارت های کلامی (ارتباطی) پیش نیاز کسب مهارت های فنی ترجمه شفاهی هستند. هر چقدر تسلط زبانی بالایی داشته باشید، بدون برخورداری از مهارت های ارتباطی یا – به اصطلاح – «هوش کلامی»، داوطلب واجد شرایطی برای شرکت در دوره ترجمه شفاهی محسوب نخواهید شد.
دانش عمومی به همراه تحصیلات دانشگاهی برای درک و تحلیل گفتارهای پیچیده در زمینه مسائل جهانی و نیز برای آماده سازی موضوعات تخصصی و مدیریت دانش ضروری است. درک مطلب و بیان مطمئن فقط یک مسأله زبانی نیست، بلکه بیش از همه به دانش شما وابسته است؛ دانش شما حداقل باید به اندازه یک تحصیلکرده دانشگاهی باشد، زیرا تمرینات ترجمه شفاهی از همان ابتدا بر مبنای گزارش های خبری و گفتگوهای تلویزیونی درباره موضوعات رایج روز است.
ویژگی های فردی مواد پیش ران حرفه ای گری محسوب می شوند. ویژگی هایی همچون صداقت، آرامش، انگیزه، سخنوری، شوخ طبعی، هوش هیجانی و همزادپنداری از جمله این ویژگیها هستند.
برخی مؤلفه های دیگر هم مدنظر قرار می گیرند که، در کنار موارد بالا، در درس های آینده به تفصیل خواهم گفت.
