بدون مهارت های ارتباطی و آنچه «هوش کلامی»[1] نامیده می شود، تسلط زبانی هیچ فایده ای برای یک مترجم شفاهی ندارد. ممتحنان به دنبال داوطلبانی هستند که واجد توانمندی ها و ویژگیهای زیر باشند:
- بتوانند با توجه و موثر به گفتارها، ارائه ها و بحث ها گوش دهند
- بتوانند استدلال ها را منطقی تحلیل کنند و نتایج و دیدگاه ها را به روشنی خلاصه کنند
- حافظه کوتاه مدت خوبی برای جزئیات و روال منطقی یک گفتار داشته باشند
- دارای توانش سخن گفتن خوبی در زبان های فعال خود باشند؛ یعنی همه چیز را روشن و دقیق توضیح دهند، شنوندگان را درگیر کنند و متقاعدکننده باشند؛ بتوانند به سرعت مترادف و متضادها را تولید کنند و بازگویی های موثر داشته باشند.
- در همه ترکیب زبانی خود درک مطلب سریع و شمّی داشته باشند؛ بتوانند سریع منظور گوینده را بگیرند و حتی شیوه پایان جمله را پیش بینی کنند
- نسبت به تغییر آهنگ، مکث ها، سکوت و این قبیل موارد هشیار باشند
- بتوانند اختلال های ارتباطی را حذف و اصلاح کنند
- بتوانند منسجم و جذاب داستان گویی کنند (همراه با بذله گویی)
- از به کار بردن زبان لذت ببرند و با گفتمان زنده ارتباطی احساس راحتی کنند
در واقع از شما انتظار می رود قدری مهارت انتقال زبانی از خود نشان دهید و بتوانید از افتادن در دام تداخل زبانی بپرهیزید. این مهارت شامل تشخیص معادل های خوب، کمی خوب و ضعیف در بافت هم می شود و نیز این که زبان های خود را کاملا تفکیک شده نگاه دارید و هنگام صحبت، آن ها را با هم خلط نکنید.
[1] verbal intelligence
